Indrukwekkend

De winnende foto van de maand maart is de foto van de Amerikaanse begraafplaats van Anton. Het thema was 70% in één kleur. Dat bleek toch lastig te zijn. Na extra aandacht op soc. media werden de laatste twee dagen toch nog foto’s ingeleverd. Dank jullie wel! Een top 3 dit keer.

Ik zie prachtige foto’s voorbijkomen! Bij vele foto’s zie je dat er veel achtergrond meedoet in de kleur om die 70% te halen. Dat is wel een stuk makkelijker. Knapper is om met je hoofdonderwerp die ‘70% in één kleur’ te halen. Dat zie je aan de foto van Anton.

Tijdens een weekend met oud collega’s in Zuid Limburg brachten ze een bezoek aan de Amerikaanse begraafplaats van Margraten. Dit is de enige Amerikaanse begraafplaats in Nederland. Er zijn ruim 8.000 Amerikaanse soldaten begraven en worden 1722 vermisten herdacht op de Muren van de Vermisten. Een indrukwekkende plek. 

De foto heeft een mooie compositie, een lijnenspel met een herhaling van kruizen, met 1 afwijkend kruis erbij, met de Jodenster. We worden even wakker geschud dat er eentje anders is. De kruizen lijken ook oneindig door te lopen en door de donkere achtergrond krijg je diepte in de foto. Anton, gefeliciteerd met je eerste plaats!!!

Exif gegevens: f/13, sluitertijd is 1/1000 sec. en ISO 1250

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nummer 2 is de foto van de whiskey flessen van Manon
Ook hier is het onderwerp een groot onderdeel van de kleur bruin, mooie ritme patroon. Jammer dat hij een tikkie scheef staat, de flessen hellen naar achteren.

 

 

 

 

 

 

 

Nummer 3 is een foto die wel de achtergrond heeft meegenomen, maar zo mooi uitgevoerd is, dat de foto een 3e plek verdiend.
Dat is de low key foto van Evelien. Prachtige zwart wit foto, met veel zwart en het licht op de juiste plek, op de steel van het lepeltje. De prachtige rand is de eyecatcher van de foto. De titel van de foto is goed gevonden: Black Coffee.

Pierrot

De winnende foto van het thema zwart wit is de foto “verbaasd” van Ans, van harte gefeliciteerd!!!

Er waren veel portret foto’s ingeleverd, die lenen zich uitstekend voor zwart wit. Een top 3 dit keer.
De winnende foto is een portretfoto met iets extra’s, met een extra laag erin. Het vertelt een verhaal door het witte masker, de blik en gebaren. Het verhaal van Pierrot, de onnozele vriend(in) van de clown Harlekijn. Pierrot fungeert als aangever voor andere clowns. Pierrot heeft een wit geschminkt gezicht en zwarte wenkbrauwen.

Door de manier waarop ze met haar handen gebaard, deed het me denken aan dans. Mijn gedachten gingen naar Japan, naar de film Cherry Blossoms, Hanami (aanrader!). Daar gaat de hoofdpersoon naar Japan om de droom van zijn overleden vrouw te verwezenlijken, Butoh dansen bij de Mount Fuji. De Butoh dans staat voor energie, de blik van de dame en door de titel “verbaasd” kom ik terug bij Pierrot, de onnozele clown.

In eerste instantie zie je alleen het gezicht met strik en haar handen met handenschoenen die gebaren. Dit is door de zwarte kleding die het model aan heeft. Een low key achtige foto. De hand links op de foto zie je nog bewegingsonscherpte bij haar vingers.

Ans had op Pinterest foto’s van Pierrots gezien en is een middagje gaan experimenteren.  Met een vriendin, die het leuk vindt om te poseren en ook meedenkt. Knap bedacht en een middagje lol!

Exif gegevens: F 4/5, 1/125 sec, ISO 2500 en @37 mm

Nummer 2 foto “High Key” van Marco
Mooie high key foto en mooi model met prachtige ogen! Als je de foto iets beter bekijkt, valt pas haar neusringetje op.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nummer 3 foto “klaproos in de dop” van Marieke
Geen portret, even wat anders. Een verrassende foto! Een foto van een klaproos laat je meestal in kleur. Het pakt hier heel goed uit tot een bijna grafische foto. Goed gedaan!

Winnende uil

Het thema van de maand april is gewonnen door Marco met de foto van de oehoe. Prachtig gedaan, gefeliciteerd! Er waren veel foto’s ingeleverd van ‘alles wat vleugels heeft’, een populair thema, daarom een top 5 en een extra vermelding. Een uitdaging voor mij om alle gevleugelde dieren bij de juiste naam te nomen, gelukkig helpt het vogelboek, google lens en een fotomaatje die van de vogelfotografie is.

Het is een low key foto, zwart in de achtergrond. Er is prachtig licht op de vleugels, die extra mooi uitkomen door de donkere achtergrond. Er zitten nog een paar groene vlekken in de achtergrond, die zou ik lokaal in photoshop/lightroom nog iets donkerder maken. De oehoe lijkt te zweven in de lucht, de vleugels mooi uitgespreid. Jammer dat je het andere ook niet ziet, of dat de uil niet richting fotograaf kijkt, maar je kan niet alles hebben, het is al knap genoeg! Snap dat het lastig is op een fotoshow. En wat een poten heet de oehoe, enorm! Door het mooie lichtval, de scherpte van de oehoe met de uitgespreide vleugels, is deze foto, foto van de maand april geworden.

Marco heeft deze foto gemaakt bij de Professional Imaging beurs, waar de valkenier van De Valk Roofvogels uit Lunteren een show buiten gaf. Hij kon een Olympus met mooie lens lenen en deze camera was geschikt om vogels te herkennen en op scherp te stellen. De achtergrond was niet zo mooi (een grote loods), maar door wat meer naar links te gaan en van opzij te fotograferen, kreeg Marco een mooie donkere achtergrond (door bomen die in de schaduw stonden) en bijna tegenlicht op de uil. Goed gedaan, lopen om je onderwerp om een mooie achtergrond te krijgen!

Exif F3,5, S 1/8000 sec, ISO 320, @ 85mm

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nummer 2 is de grutto foto van Saskia
Een Hollands plaatje van de grutto’s, vleugels uitgespreid en een grutto staat wat hoger op een hoopje zand. Ze zijn  verschillend van kleur, de grutto op de zandhoop is warmer bruin. De andere grutto meer beige, volgens het vogelboek een mannetje. Alsof zij verheven is boven haar mannetje? Maken ze elkaar het hof of hebben ze ruzie? Het wit van de vleugels zie je terug in de bloemen in de wei, die over de hele foto te zien zijn. Mooi onscherp naar achteren toe.

 

 

 

 

 

 

 

Nummer 3 is de foto van de vuurjuffer van Alberdien
Mooie scherpe vuurjuffer, hangend aan de knop van een bloem. Onscherpte in de achtergrond en het rood kleurt mooi in het groen. Door de kromming van het blaadje aan de rechterzijde van de knop, lijkt het net alsof daar ook een insect hangt.

 

 

 

 

 

 

 

Nummer 4 is de foto van de ooievaar van Marco
Verrassend in zwart wit, de ooievaar bij de theetuin. Leuk bedacht met de maan op de achtergrond. De ooievaar houdt de fotograaf in de smiezen. De vleugel zie je tegen het lichaam aan. Ik had in de nabewerking de mand aan de onderzijde er net nog iets meer van afgehaald. De scherpe mand trekt meer aandacht, daarna kijk ik pas naar de zachte ooievaar, met onscherpe maan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nummer 5 is de foto van de lapland uil van Marieke
Een mooie scherpe Lapland uil op een stok. De ronding in het gezicht en de oranje snavel springen eruit. Groene ogen, die helaas niet de fotograaf aankijken. Snap dat het lastig is op een fotoshow. Onscherpte op de achtergrond. Ik zou de lichte band aan de bovenkant weghalen, het leidt wat af van de mooie uil. Als die band net zo hoog was geweest, als de andere twee, het blauwe en geel achter de uil, dan had het wel gekund.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Extra vermelding het badderende roodborstje van Judith
Lief, zacht, schattig, donsveertjes van de borst aan de zijkant. Helaas geen vleugels. Wel prachtig licht op het water en de spetters van het badderen zie je als bokeh terug. Wat een prachtige foto! 

De uitspraak van Mary Ellen Mark

Mary Ellen Mark (1940-2015) was een Amerikaanse fotografe, bekend om haar fotojournalistiek, portretten, en reclamefotografie.

Deze foto is gemaakt op het plein in San Gimignano, Toscane waar een poppenspeler het publiek vermaakte. Niet alleen kleine kinderen, maar ook volwassenen genoten van het optreden. De foto is expres in groothoek genomen, zodat je een weids uitzicht hebt op het plein en zowel een kijkje achter de schermen hebt, als daarvoor.

081-mary-ellen-mark

De uitspraak van Harry Callahan

De quote van Harry Callahan

Hoeveel foto’s maak je en hoeveel gooi je er weer weg. Hoeveel foto’s van die je bewaard zijn er toppers, die je aan de muur zou willen hangen. Mensen willen graag snel resultaat zien en mooie plaatjes schieten. Fotograferen is hard werken, niet elke foto is een topper. In het analoge tijdperk was de fotograaf tevreden als er 1 goede foto zat op een fotorolletje van 36 foto’s.

Deze foto is gemaakt in Greenwich park op een mistige dag. We waren onderweg naar het Greenwich Observatory Museum en liepen door het park. De zon probeerde er een beetje door heen te komen. De bomen kwamen uit de mist en we zagen 50 tinten grijs. Op deze foto zie je dat de bomen netjes op een rijtje staan, lekker eigenwijs een andere kant opdraaien en het kleine boompje rechts maakt de foto, doordat hij een heel ander uiterlijk heeft.

Harry Callahan (1912-1999) was een Amerikaanse fotograaf die bekend staat om zijn foto’s van natuur, straten & gebouwen en mensen. Iedere ochtend liep hij door de straten van zijn stad, om dat te fotograferen wat hij mooi vond. Hij fotografeerde in kleur en zwart-wit. Zijn fot’s laten licht en donker zien, maar ook mooie lijnen en vormen. Hij koos een onderwerp, fotografeerde het een tijdje, liet het weer los en ging een tijdje wat anders doen en kwam weer terug op zijn onderwerp, meestal vanuit een ander perspectief. Hij experimenteerde ook met o.a. extreem contrast, dubbele belichting. Daarnaast fotografeerde hij jarenlang zijn vrouw Eleanor, waar hele ontroerende foto’s tussen zitten.

harry-callahan