Het is leuk om als het goed vriest bellen te blazen. En er moet niet te veel wind zijn, anders blazen de bellen alle kanten op. Je voelt je net weer kind 😉
Dinsdag bleven de zeepbellen even liggen en dwarrelde er wat sneeuw op. Het lukte niet om op de tafel een zeepbel “neer te leggen”. Ze spatte weer snel uiteen. In de klimop ging het nog het beste. Vandaag is het wat kouder en bleef de zeepbel wat langer op de bergthee plant liggen. Je zag de bel bevriezen.
Hoe ga je te werk?
Neem een warm zeepsopje, dan bevriest het wat sneller en bij de apotheek kan je glycerine (glycerol) kopen. Dit wordt normaal gesproken gebruikt voor (hand)crèmes. Een klein scheutje erbij, het maakt de zeepbel wat steviger en zorg dat hij niet zo snel uiteen spat. Fotograferen met de macrolens ging bij mij nog het beste. Heb je geen macrolens, neem dan de lens waar je het meeste kan inzoomen.
Zoek een beschut plekje op dat uit de wind is. En het moet natuurlijk vriezen. In de vroege ochtend is het nog flink koud, later warmt het al weer wat op.
Heb ook veel geduld, de bellen waaien net een andere kant op dan dat je wilt, raakt de bel een harde ondergrond, bijvoorbeeld de tafel, kan hij uiteenspatten en heb je de bel op een mooie plek liggen en je pakt de camera en kijkt door de zoeker … bel weg… uiteengespat. Als het lukt is het erg leuk, pas wel op voor reflectie van de huizen en van jezelf! Als ze wat langer blijven liggen, kunnen ze mooi bevriezen met ijsbloemen.
