fotograaf

De uitspraak van Charlie Waite

Liset Quote , , , , , , ,

A LANDSCAPE IMAGE CUTS ACROSS ALL POLITICAL AND NATIONOL BOUNDERIES

IT TRANSCENDS THE CONTSTRAINTS OF LANGUAGE AND CULTURE

Aan deze foto zie je niet af waar hij gemaakt is, dat zou in Italië, Frankrijk of zo maar Engeland kunnen zijn, Een landschapsfoto heeft geen grens. Deze foto is gemaakt in een prachtig, relatief nog onbekend in gebied in Italië, het Monte Sibillini National Park. Dit ligt in het zuiden van Umbrië. Het dorpje Castelluccio ligt op een heuvel op de hoogvlakte van het park. De hoogvlakte ligt op 1500 meter en heeft ingezaaide velden vol bloemen, In het voorjaar is het een bloemenveld, een prachtig gezicht. Voor de culinaire liefhebbers, dit is het gebied van de linzen en truffel. Onderweg naar Castelluccio maken we een fotostop. Prachtige groene heuvels strekken voor ons uit. Vanuit het dorp maken we een mooie rondwandeling. Het is mooi weer, korte broek aan. Net onderweg begint het te regenen. De regen loopt langs mijn benen de wandelschoenen in en de schoenen en sokken zijn binnen de kortste keren hartstikke nat. We lopen achter de schaapskudde aan. En voordat we weer terug zijn in het dorp, stopt het met regenen.

Charlie Waite (1949) is een Britse landschapsfotograaf. Hij werkte eerst voor de Britse televisie. Hij is gefascineerd door het spel van licht en schaduw in het landschap. Hij creëert kalmte en rust in zijn foto’s. Zijn liefde voor televisie en landschapsfotografie resulteerde in een zesdelige serrie over landschapsfotografie. Hij geeft workshops, cursussen en fototours. Zie ook www.lightandland.co.uk.
In 2007 organiseerde hij de wedstrijd landschapfotograaf van het Jaar, een jaarlijkse internationale fotowedstrijd. Zelf kende ik Charlie Waite niet, zijn foto’s zijn echt prachtig. Met dank aan de quotes ontdek ik zelf ook nog mooie natuurfotografie. Altijd goed om naar andere fotografen te kijken. Niet om te imiteren, maar om je te laten inspireren. www.charliewaite.com

058-Charlie-Waite

De uitspraak van David DuChemin

Liset Quote , , , , , ,

GEAR IS GOOD

VISION IS BETTER

David Duchemin is een jonge fotograaf die over de wereld reist in opdracht om humanitaire foto’s te maken. Foto’s van inspirerende landen, natuur, portretten en reisfotografie. Daarnaast is hij auteur, digitaal uitgever en geeft workshops. Duchemin woonde in Canada, maar leidt een nomadisch bestaan. In 7 jaar heeft hij de 7 continenten bezocht en de foto’s gebundeld in een boek..Daarnaast schrijft hij boeken over inspiratie en creativiteit binnen de fotografie.
http://davidduchemin.com

Hoe goed je materiaal ook is, het gaat om visie bij fotografie. De kunst van het kijken en compositie bepalen. Als je dat niet in je hebt, kan je met de duurste camera geen mooie foto maken. Jaren geleden volgde ik, met een hybride compact camera een fotocursus. Mijn hybride camera lag tussen de grote spiegelreflexen van mijn mede cursisten. En bijna alle knopjes die de fotograaf noemde zat ook op mijn camera. Behalve het scherptedieptecontrole knopje. Maar die heb ik nu ook niet op mijn spiegelreflex. En mis ik die? Nee , dus. En dat jaar won ik bij mijn fotoclub de wisseltrofee in onze jaarlijkse competitie. Ik had dat jaar het hoogste gemiddelde over 4 wedstrijd thema’s behaald.
Deze foto is gemaakt in de tuinen van Monet in Giverny. Het huis staat in de tuin en is opengesteld voor toeristen. Het is leuk om daar ook mensen te kijken, je ziet er van alles rondlopen. En van simpele mobiel met selfiestick tot de professionele camera.

David-Duchemin

De uitspraak van Diane Arbus

Liset Quote , , , , ,

I TEND TO THINK OF THE ACT OF PHOTOGRAPHING, GENERALLY SPEAKING AS AN ADVDENTURE

MY FAVOURITE THING IS TO GO WHERE I’VE NEVER BEEN.

Diane Arbus (1923-1971) vond fotograferen een avontuur. Favoriet was om op plekken te komen waar ze nog nooit was geweest. Zelf vind ik het ook uitdagend om op vakantie te fotograferen. Je ziet nieuwe dingen, ontmoet andere culturen. Je stapt even uit je dagelijkse routine. Dat nodigt uit voor een foto. De laatste paar jaar ben ik ook steeds meer in mijn eigen woonomgeving te vinden om te fotograferen. Met de komst van de mobieltje, zie je mensen steeds meer hun dagelijkse bezigheden fotograferen. Men kan nu makkelijker een fotootje maken, of een selfie en dit delen via de sociale media. De selfies geeft ook weer een wonderlijke vorm van fotografie. Al die gezichtjes die van bovenaf gefotografeerd zijn. Met gestrekte arm en oogjes die een bepaalde richting opkijken, van “sta ik er wel goed op”. Deze foto s gemaakt in India. In het zuiden in de stad Kochi zag ik deze man met bril. Een donker montuur met jampot glazen. Ook dat geeft vervorming van de ogen.

De Amerikaanse fotografe Diane Arbus studeerde bij Lisette Model, die haar stimuleerde in het maken van portretten. Ze is bekend geworden met het fotograferen van mensen, die zichtbaar anders zijn. Daarnaast werd ook de gewone medemens op de foto gezet. Ze werden op straat aangesproken en er werd ter plaatse en foto gemaakt. Soms maakte ze de foto bij de mensen thuis. Ze fotografeerde de mensen confronterend, in zwart wit en frontaal van voren. http://diane-arbus-photography.com/

Haar leven is verfilmd in de film Fur, met Nicole Kidman in de rol van Diane Arbus.
http://www.imdb.com/title/tt0422295/ (film)

Diane-Arbus

De uitspraak van Franco Fontana

Liset Quote , , , , , , , , , ,

THE PURPOSE OF ART IS TO MAKE VISIBLE THE INVISIBLE

Een paar jaar geleden volgde ik een mentoraat en kreeg naar aanleiding van de meegebrachte foto’s de opdracht me te laten inspireren door de fotogaaf Franco Fontana. Toen ik zijn landschapsfoto’s zag, dacht ik dat de fotograaf flink met photoshop bezig was geweest. De kleuren spatten er vanaf. Toch zijn deze foto’s in het analoge tijdperk gemaakt. Met het maken van landschapsfoto’s hou ik zelf om naar lijnen en vormen in het landschap te kijken, Zo inspireerde Fontana me om nog kritischer en minimalistischer te kijken. Deze foto is gemaakt in de Sossuvlei in Namibië. Door inzoomen in het landschap en het spel van licht en schaduw ontstaan hier mooie strakke lijnen.

Fontana is een goede kijker en een meester in compositie. Hij kijkt naar lijnen en vormen in het landschap. Franco Fontana (1933) is op zijn 28ste begonnen met fotograferen. In eerste instantie de landschappen waar hij flink succes mee had. Maar wat niet veel mensen wetend dat hij ook stadsgezichten heeft gefotografeerd en naakten. Door zo in te zoomen op het landschap creëert hij minimalistische landschappen. Soms zie je de verhouding doordat er een boom in geplaatst is.
Leuk detail om te weten dat hij zijn foto’s maakt met 3 soorten lenzen, een 17-35mm zoom, een 35-350mm en een 14mm prime lens. www.photoandcontemporary.com/artistartworks.aspx?ar=3

Franco-Fontana

De uitspraak van Susan Sontag

Liset Quote , , , , , , ,

THE PAINTER CONSTRUCTS

THE PHOTOGRAPHER DISCLOSES

Een schilder bouwt zijn kunstwerk vanuit een leeg doek. De fotograaf beschrijft met zijn camera wat hij ziet. Dit kan registrerend zijn of de fotograaf kan de werkelijkheid naar zijn hand zetten. De fotograaf geeft zijn eigen creatieve idee aan de foto geven. Andere tegenstelling is dat de fotograaf met een “vol schilderij” zit en dan is het de kunst van het weglaten om een goede foto te maken.
Dit is een schilder in Kyoto, tijdens de kersenbloesem. Hij schildert waarheidsgetrouw een tempel en de kersenbloesem. De kersen bloesem begint meestal eind maart in het zuiden en trekt zo naar Noord. Japanners trekken er massaal op uit, om te genieten van de kersenbloesem.

Susan Sontag (1933-2004) is geen fotografe, maar schrijfster van essays . Ze begon met schrijven voor Amerikaanse tijdschriften. Ze is vooral bekend van haar boek “Over fotografie”. Het boek gaat over de esthetische en morele problemen van fotobeelden. Het gaat over de problemen van het maken van de foto, maar juist ook over het bekijken ervan. Volgens Sontag zijn we door het maken van foto’s verslaafd geraakt aan beelden en beleven we de wereld niet echt. We maken foto’s. Ook ziet ze het als voyeurisme en agressie, je kijkt naar een verzameling foto’s en ziet de wereld . Door een teveel aan foto’s van geweld worden de kijker ook onverschillig, de kijker raakt gewend aan de beelden. De fotograaf gaat een machtsrelatie aan met diegene die hij fotografeert. De fotograaf laat die persoon als object zien, zoals de gefotografeerde zich zelf niet kent.
Susan Sontag was een kritisch schrijfster over het kijken naar fotografie. In haar laatste boek “Regarding the Pain of Others” dat ze een jaar voor haar dood schreef, is ze wat milder geworden.
www.susansontag.com

Kyoto-schilder