De uitspraak van Burk Uzzle

PHOTOGRAHPY IS A LOVE AFFAIR WITH LIFE

Burk Uzzle (1938) was aanvankelijk een documentaire fotograaf. Hij heeft iconische beelden gemaakt van de moord en begrafenis van Martin Luther King,
In 1967 werd hij lid van Magnum Photo’s en werd 2 keer tot president verkozen.
Uzzle is bekend van zijn foto’s van de Amerikaanse samenleving, met name van mensen in de kleine steden van Amerika. Hij vindt Amerika het meest exotische land wat hij bezocht heeft, maar ook het eenzaamste land. www.burkuzzle.com/

Een ander eenzaam en exotisch land is Namibie. En eenzaam meer in de zin van verlatenheid. Het is 20x zo groot als Nederland en er wonen 2,3 mensen. Deze foto is gemaakt in Outjo, waar we even naar toe waren gereden om boodschappen te doen en te tanken. We kwamen uit het Etosha national park, het safarigebied. Tijdens het tanken zag ik deze man met het jongetje oversteken. De man kijkt net richting het kind , om te zien of het goed gaat. Een bezorgdheid van een vader, terwijl het jongetje stoer naast hem loopt. Dat vind ik het leuke aan straatfotografie, om te kijken naar de interacties van de mensen, Hoe gaat het contact tussen de mensen Burk Uzzle heeft helemaal gelijk, Photography is a love affair with life”. Met de fotografie van Burk Uzzle in gedachte, heb ik de foto omgezet naar zwart wit.

Burk Uzzle

De uitspraak van Diane Arbus

I TEND TO THINK OF THE ACT OF PHOTOGRAPHING, GENERALLY SPEAKING AS AN ADVDENTURE

MY FAVOURITE THING IS TO GO WHERE I’VE NEVER BEEN.

Diane Arbus (1923-1971) vond fotograferen een avontuur. Favoriet was om op plekken te komen waar ze nog nooit was geweest. Zelf vind ik het ook uitdagend om op vakantie te fotograferen. Je ziet nieuwe dingen, ontmoet andere culturen. Je stapt even uit je dagelijkse routine. Dat nodigt uit voor een foto. De laatste paar jaar ben ik ook steeds meer in mijn eigen woonomgeving te vinden om te fotograferen. Met de komst van de mobieltje, zie je mensen steeds meer hun dagelijkse bezigheden fotograferen. Men kan nu makkelijker een fotootje maken, of een selfie en dit delen via de sociale media. De selfies geeft ook weer een wonderlijke vorm van fotografie. Al die gezichtjes die van bovenaf gefotografeerd zijn. Met gestrekte arm en oogjes die een bepaalde richting opkijken, van “sta ik er wel goed op”. Deze foto s gemaakt in India. In het zuiden in de stad Kochi zag ik deze man met bril. Een donker montuur met jampot glazen. Ook dat geeft vervorming van de ogen.

De Amerikaanse fotografe Diane Arbus studeerde bij Lisette Model, die haar stimuleerde in het maken van portretten. Ze is bekend geworden met het fotograferen van mensen, die zichtbaar anders zijn. Daarnaast werd ook de gewone medemens op de foto gezet. Ze werden op straat aangesproken en er werd ter plaatse en foto gemaakt. Soms maakte ze de foto bij de mensen thuis. Ze fotografeerde de mensen confronterend, in zwart wit en frontaal van voren. http://diane-arbus-photography.com/

Haar leven is verfilmd in de film Fur, met Nicole Kidman in de rol van Diane Arbus.
http://www.imdb.com/title/tt0422295/ (film)

Diane-Arbus

De uitspraak van Nan Goldin

I USED TO THINK THAT I COULD NEVER LOSE ANYONE IF I PHOTOGRAFED THEM ENOUGH

IN FACT MY PICTURES SHOW ME HOW MUCH I’VE LOST

De Amerikaanse fotografe Nan Goldin (1953)maakte intieme foto’s van haarzelf en vriendenkring. Het zijn opnames met bestaand licht en de foto’s zijn snel en spontaan genomen. Haar jeugd heeft veel invloed gehad op haar latere leven en foto’s. Als tiener liep ze van huis weg en had ze te maken met de zelfmoord van haar jonge zusje. Ze kwam in de punk scene terecht, die ze ook fotografeerde. Daarnaast fotografeerde ze ook de wereld van homosexuelen, transsexuelen en drugsverslaafden. Vele heeft ze er gefotografeerd en vele zijn ook overleden aan drugsgebruik en aids.
Met deze periode van het oude naar het nieuwe jaar wordt er altijd teruggeblikt naar het afgelopen jaar. Ook de overleden personen van het afgelopen jaar worden nog een keer herdacht in een eigen programma “uit het leven van”. Vandaar de foto van het kerkhof, gemaakt in Exmoor, Engeland.

Goldin gebruikte zelf ook drugs en fotografeerde ook zichzelf en haar levensstijl tijdens deze periode. De foto’s verschenen in haar boek “The Ballad  of Sexual Dependency” . Ze laat een dagboek achtig beeld zien van haar periode met drugs, mannen, huiselijk geweld en sociaal isolement.
Latere werk heeft een breder thema, zo maakt ze ook landschapsfoto’s, zee gezichten en foto’s van kinderen.

 

Nan Goldin

De uitspraak van Franco Fontana

THE PURPOSE OF ART IS TO MAKE VISIBLE THE INVISIBLE

Een paar jaar geleden volgde ik een mentoraat en kreeg naar aanleiding van de meegebrachte foto’s de opdracht me te laten inspireren door de fotogaaf Franco Fontana. Toen ik zijn landschapsfoto’s zag, dacht ik dat de fotograaf flink met photoshop bezig was geweest. De kleuren spatten er vanaf. Toch zijn deze foto’s in het analoge tijdperk gemaakt. Met het maken van landschapsfoto’s hou ik zelf om naar lijnen en vormen in het landschap te kijken, Zo inspireerde Fontana me om nog kritischer en minimalistischer te kijken. Deze foto is gemaakt in de Sossuvlei in Namibië. Door inzoomen in het landschap en het spel van licht en schaduw ontstaan hier mooie strakke lijnen.

Fontana is een goede kijker en een meester in compositie. Hij kijkt naar lijnen en vormen in het landschap. Franco Fontana (1933) is op zijn 28ste begonnen met fotograferen. In eerste instantie de landschappen waar hij flink succes mee had. Maar wat niet veel mensen wetend dat hij ook stadsgezichten heeft gefotografeerd en naakten. Door zo in te zoomen op het landschap creëert hij minimalistische landschappen. Soms zie je de verhouding doordat er een boom in geplaatst is.
Leuk detail om te weten dat hij zijn foto’s maakt met 3 soorten lenzen, een 17-35mm zoom, een 35-350mm en een 14mm prime lens. www.photoandcontemporary.com/artistartworks.aspx?ar=3

Franco-Fontana

De uitspraak van Susan Sontag

THE PAINTER CONSTRUCTS

THE PHOTOGRAPHER DISCLOSES

Een schilder bouwt zijn kunstwerk vanuit een leeg doek. De fotograaf beschrijft met zijn camera wat hij ziet. Dit kan registrerend zijn of de fotograaf kan de werkelijkheid naar zijn hand zetten. De fotograaf geeft zijn eigen creatieve idee aan de foto geven. Andere tegenstelling is dat de fotograaf met een “vol schilderij” zit en dan is het de kunst van het weglaten om een goede foto te maken.
Dit is een schilder in Kyoto, tijdens de kersenbloesem. Hij schildert waarheidsgetrouw een tempel en de kersenbloesem. De kersen bloesem begint meestal eind maart in het zuiden en trekt zo naar Noord. Japanners trekken er massaal op uit, om te genieten van de kersenbloesem.

Susan Sontag (1933-2004) is geen fotografe, maar schrijfster van essays . Ze begon met schrijven voor Amerikaanse tijdschriften. Ze is vooral bekend van haar boek “Over fotografie”. Het boek gaat over de esthetische en morele problemen van fotobeelden. Het gaat over de problemen van het maken van de foto, maar juist ook over het bekijken ervan. Volgens Sontag zijn we door het maken van foto’s verslaafd geraakt aan beelden en beleven we de wereld niet echt. We maken foto’s. Ook ziet ze het als voyeurisme en agressie, je kijkt naar een verzameling foto’s en ziet de wereld . Door een teveel aan foto’s van geweld worden de kijker ook onverschillig, de kijker raakt gewend aan de beelden. De fotograaf gaat een machtsrelatie aan met diegene die hij fotografeert. De fotograaf laat die persoon als object zien, zoals de gefotografeerde zich zelf niet kent.
Susan Sontag was een kritisch schrijfster over het kijken naar fotografie. In haar laatste boek “Regarding the Pain of Others” dat ze een jaar voor haar dood schreef, is ze wat milder geworden.
www.susansontag.com

Kyoto-schilder