Nogmaals Elliott Erwitt

I’VE FOUND IT HAS A LITTLE TO DO WITH THE THINGS YOU SEE

AND EVERYTHING TO DO WITH THE WAY YOU SEE THEM

Elliott Erwitt (1928) kijkt naar situaties op een komische manier, soms ook droevig, teder of ontroerend. “Felix, Gladys & Rover”,  is een beroemde foto uit 1974, we zien de enorme poten van een Deense dog, naast even lange, hoog gelaarsde damesbenen en als laatste van het trio een piepkleine, ietwat loense chihuahua in een jasje en een wollen muts. Of de man wiens bovenlichaam en hoofd schuil gaan achter een op schoot zittende hond. Het levende bewijs dat baas en hond naar elkaar toegroeien en elkaars evenbeeld worden.

Hier staat weliswaar geen mensen of dieren centraal op de foto, maar een boei op het strand aan de Franse kust. Een boei is een heel gewoon voorwerp, maar door de boei op de voorgrond te plaatsen en  met  een groothoeklens te fotograferen, kijk je op een andere manier naar een alledaags voorwerp.  De foto is met een big stopper gemaakt (10 stops grijsfilter), waardoor de zee een wat spiegelend beeld krijgt en de wolken een zachter karakter. 

www.elliotterwitt.com

Elliot Erwitt

Nogmaals Ansel Adams

YOU DON’T TAKE A PHOTOGRAPH

YOU MAKE IT

Een foto van een fotografe die bezig is met avondfotografie. Een avondfoto vraagt wat voorbereiding van de fotograaf, het is niet zomaar even een foto nemen, maar een foto maken, bedenken wat je nodig hebt aan materiaal en welke instelling je nodig hebt op de camera. Jij, als fotograaf bepaald de keuze. De foto is gemaakt door Carla van Oostenrijk,  tijdens een fotografie vakantie in de Franse Ardennen.

Ansel Adams 1902-1984) was een zeer technische fotograaf van zwart-wit landschappen. In zijn tijd bleef hij wel de outsider onder de fotografen. Zij vonden dat de fotografen vooral de sociale misstanden in beeld moest brengen. Men vond dat Adams  ”was taking pictures of the wrong things at the wrong time.” Adams ging zijn eigen weg, hij verhief fotografie tot een kunstvorm.

Adams gebruikte groot formaat camera’s en zijn werk staat bekend om zorgvuldige samenstellingen, vakmanschap in de donkere kamer, secuurheid in toonbalans, zeer scherpe focus, verhoogd contrast en nauwkeurige belichting.

Hij vertelde dat een goede foto geen toelichting nodig heeft, maar ook niet in woorden is te omschrijven. Zijn foto’s, poster en kalenders worden nog altijd goed verkocht. En met zijn goed gevisualiseerde, technisch perfecte landschappen was Adams zijn tijd ver vooruit!

www.anseladams.com

Ansel Adams

 

 

 

The earth is Art

THE EARTH IS ART, THE PHOTOGRAPHER IS ONLY A WITNESS

Wat is de aarde vanuit de lucht prachtig! De aarde is kunst en daar was ik getuige van op het zuidereiland  in Nieuw Zeeland. Na een aantal dagen mist en regen was er opeens een kans om met een klein vliegtuigje de lucht in te gaan. Op de één na laatste dag was er die ochtend zon en blauwe lucht! Snel naar het vliegveldje bellen of we nog mee konden en ja, hoor een uurtje later vlogen we over de Nieuw Zeelandse Alpen, over Mount Cook en de gletsjers. Wouw, wat een belevenis, met rode konen en een camera die overuren had gedraaid, landen we een uurtje later. De wolken kwamen al weer op zetten.

Yann Arthus-Bertrand (1946 –  ) is bekend geworden met het boek “De aarde vanuit de hemel”, waarbij hij foto’s maakte vanuit een helikopter in meer dan 100 landen en met ruim 100.000 foto’s  thuiskwam. Het laat de schoonheid en rijkdom van onze aarde zien, door mensenhanden gemaakt of door de natuur ontstaan, van woestijnlandschappen,  noordpoolgebieden, verlate en overbevolkte gebieden.

www.yannarthusbertrand.org

Yann Athus Bertrand

De uitspraak van Leon Levinstein

I WALK, I LOOK, I  SEE, I STOP, I PHOTOGRAPH

Het is precies de manier, waarop deze foto gemaakt werd. Ik was in Rome en liep in een drukke winkelstraat. Mijn oog viel op de vrouw die bij de ingang van het kerkje zat, in gesprek met de man met de accordeon. Ik werd getroffen door haar blik, de manier van kijken naar de man. Ik stopte en maakte een foto.

Leon Levinstein  (1910-1988) fotografeerde New York zoals hij de stad zag: straatfotografie van situaties en mensen die hij tegen kwam, plekken waar het drama van het leven zich afspeelt. Het is bijzonder dat op zijn foto’s er nooit meer dan één of twee personen op staan, ook al is er in de drukte van New York gefotografeerd.  Levinstein benaderde zijn personen, zette hen alleen in het beeld, hiermee zat hij hun dicht op de huid. Toch wisselde hij geen woord met zijn hoofdpersonen, ondanks dat kon hij toch een karaktervol portret van iemand maken. Leon Levinstein is een beetje een eenling, hij was  jarenlang op zoek naar erkenning, maar had een wantrouwen tegen alles wat kunsthandel was.  De foto aan de rechterzijde is een foto gemaakt door Levinstein, op internet is geen foto te vinden van de fotograaf, dat typeert ook wel een beetje de fotograaf. Ook geen website van de fotograaf, nazaten of stichting, maar dit is een Nederlandse blogspot gewijd aan Levinstein

http://leonlevinsteinphotography.blogspot.nl/2010/10/biography-and-background.html

Leon Levinstein

 

De uitspraak van Immogen Cunningham

WHICH OF MY PHOTOGRAPHS IS MY FAVOURITE?

THE ONE I’M GOING TO TAKE TOMMOROW

De eerste cursusavond is geweest. De cursisten mochten hun beste foto meenemen en kiezen bleek best lastig te zijn. Mijn beste foto? 

Bij de uitspraak van Immogen Cunningham hoort een vrouw op de foto te staan. Een vrouw met lef, die fier met haar camera in de aanslag staat.  Deze foto is gemaakt op het landschapspark in Duisburg, na een grijze ochtend, kwam de zon door, waardoor er prachtige schaduwen vielen op de fabriekshal.
En welke foto je favoriet is? De uitspraak gaat over dat je je beste foto nog niet gemaakt hebt, dat je moet blijven door ontwikkelen en blijven groeien als fotograaf.

Immogen Cummingham  (1883-1976) wordt gezien als een van de belangrijkste vrouwelijk fotografen van de twintigste eeuw. Zij is bekend van haar modernistische plantenstudies, maar zij fotografeerde ook naaktstudies, kunstenaarsportretten, straatbeelden en dansstudies. De foto’s werden op verschillende manieren gemaakt, van weelderig, omfloerst en romantisch naar strak, helder en zakelijk. Voor die periode had ze ook lef, ze fotografeerde zichzelf en haar echtgenoot naakt.    Cunningham overleed op 93 jarige leeftijd en bleef tot haar dood fotograferen. Haar laatste boek, ‘After Ninety’, werd postuum uitgegeven. 

www.imogencunningham.com

Immogen Cunningham