De uitspraak van David Bailey

PHOTOGRAPHY IS ( A MEANS BY WICH WE) …

LEARN TO SEE THE ORDINARY

David Bailey vindt fotografie een middel waarmee we leren om het gewone te zien. Daarom een portretfoto dit keer, van een visser in Cornwall, Engeland. Een gewone man uit de arbeidersklasse, die met een grote glimlach zijn vis aan het laden en wegen was. Het was tijdens een pauze op de South West Coast Path, een wandelpad langs de kust van Somerset, Dorset, Cornwall en Devon. Totale lengte van het pad is zo’n 1100 km. Je komt langs pittoreske vissersdorpjes in een prachtige kustlandschap. Met vriendelijke en behulpzame mensen.  Voldoende gewone dingen om te fotograferen en om van te genieten.  

David Bailey  (1938)  is beroemd geworden door zijn modefoto’s uit de jaren zestig.

Hij kwam uit de arbeidersklasse, na een aantal baantjes belandde hij in Singapore voor de ‘British Royal Air Force’. Hier begon zijn interesse voor fotografie. Eind jaren vijftig kocht hij zijn eerste fototoestel. In 1959 werd hij assistent van de modefotograaf John French in Londen. Een jaar later werkte hij als freelancer voor de Britse Vogue en later ook voor de Amerikaanse Vogue. Hij fotografeerde de sterren uit die tijd en raakte ermee bevriend. Hij trouwde met zijn muzes, zoals o.a. met Catherine Deneuve.

david-bailey

De uitspraak van Gordon Parks

THE SUBJECT MATTER IS SO MUCH MORE IMPORTANT THAN THE PHOTOGRAPHER

Gordon Parks (1912-2006) was een Amerikaans fotograaf. Maar ook filmregisseur en schrijver.

Parks was erg onder de indruk van migranten arbeiders in een tijdschrift, waarna hij een camera koopt. Hij gaat vooral als portret en mode fotograaf aan de slag. Parks maakte een serie over de zwarte getto en is bekend geworden door zijn foto van een zwarte vrouw die in de schoonmaakploeg voor een Amerikaans bedrijf werkte . De vrouw staat met een bezem in de ene en een mop in de andere hand voor de Amerikaanse vlag stil. Parks was geïnspireerd door het racisme.

Hij vond het onderwerp zo veel belangrijker dan de fotograaf.

Tijdens een trektocht door de Himalaya in Nepal, kwam ik deze hangjongeren tegen. De moeilijkste etappe over de pas hadden we gehad en vanuit dit dorp zouden we nog een paar dagen het Langtang dal in lopen. Het was vroeg in de ochtend, de dorpsbewoners waren al volop aan het werk. Onze crew was al bezig om het ontbijt voor te bereiden. Even een klein rondje door het dorp en ik trof deze jongens aan in het ochtendzonnetje bij een huisje. Om met elkaar te spelen, maar ook om uitgebreid naar die gekke toeristen te kijken.

Gordon-Parks

De uitspraak van Bill Brandt

PHOTOGRAPHY IS NOT A SPORT. IT HAS NO RULES.

EVERYTHING MUST BE DARED AND TRIED!

Fotograferen is niet aan regels gebonden, het is geen sport. Alles moet geprobeerd en uitgedaagd worden.  En dat heeft Bill Brandt ook  gedaan. Van landschappen naar het leven in Engeland, van naakten naar portretten. Hij wilde geen keuze maken in het soort fotografie.

Bill Brandt (1904-1983) werd geboren in Duitsland, maar verhuisde met zijn ouders naar Engeland. Brandt kwam in contact met Man Ray in Parijs. Brandt werd diens assistent. In 1933 keerde hij terug in London. Hij begon het gewone leven van de Engelsen te fotograferen, iets dat uniek was in die tijd.  Tijdens de oorlogsjaren weigerde hij de bombardementen en dergelijke vast te leggen. Hij beperkte zich tot landschappen die vrede en tijdloosheid uitstralen. De bevrijding vierde hij door naaktfoto’s te maken, waarbij vertekeningen ontstonden door het gebruik van de groothoeklens. De studie van naakten werden op een abstracte manier onderdeel van het landschap. Hiernaast maakte Brandt ook portretten van schrijvers e jonge kunstenaars.

http://www.billbrandt.com/

De foto naast de quote heeft niets met het soort fotografie van Bill Brandt te maken. Omdat Brandt zich erg Engels voelde en gezien wordt als de belangrijkste 20ste eeuwse fotograaf van Groot- Brittannië, dit keer een foto van Londen. Gemaakt tijdens een avondwandeling langs de Thames, vanaf de London Eye in december. De kerst verlichting hangt al in de bomen.

Bill Brandt

De uitspraak van James Wong Howe

PHOTOGRAPHY MUST BE INTEGRATED WITH THE STORY

James Wong Howe (1899-1976) is geboren in China en op zijn 5e met zijn ouders naar Amerika geëmigreerd. Hij werd na verschillende pogingen om bokser te worden assistent bij een fotograaf .

Hij werd later zelf een bekende fotograaf en cameraman. Wong Howe heeft zijn fotografie letterlijk geïntrigeerd met het verhaal. Hij heeft het verfilmd. Hij was een meester in het gebruik van schaduwen en gebruikte een grote scherptediepte in zijn shots.   

Het verhaal van de foto gaat over een donkere dame die staat te wachten. Ze is op haar zondags gekleed, hoedje op, regenjas over haar arm en met de tas om haar schouder. Ze is een dagje uit, naar de Franse toeristische trekpleister Le Mont St Michel. Hier staat ze in de drukte te wachten op haar reisgenote. Die even een winkel was ingedoken om een cadeautje te kopen. Het lijkt wel een filmdiva.

James-Wong-Howe

De uitspraak van Lewis Hine

IF I COULD TELL THE STORY IN WORDS

I WOULDN’T NEED TO LUG AROUND A CAMERA

Lewis Hine (1874-1940) begon op jonge leeftijd zijn carrière als fabrieksarbeider, na het overlijden van zijn vader. Hij was sociale betrokken. Daarnaast kon hij een studie sociologie doen. Als leraar tekenen begon hij te fotograferen, ter ondersteuning van zijn lessen.  Later stapte hij over naar de fotografie om de misstanden te laten zien. Hij is bekend geworden met zijn serie over kinderarbeid in de Verenigde Staten in de 20ste eeuw.

Een foto zegt soms meer dan woorden, een foto kan emotie overbrengen. Het laat op een indringende manier de misstanden in de fabrieken zien. Een verhaal schrijven over de kinderarbeid in de fabrieken, schept toch meer afstand.

De foto is letterlijk bedoeld. Het sjouwen met de camera en met een rugzak op het Mare e Monti pad op Corsica.

Lewis Hine